Şuana kadar yediğiniz suni tavuk tadlarını unutun.

Çünkü Sarıaydın Çiftliğinde yetişen tavukların özel bir lezzet sırrı var. 

Irkları Farklı: Etin lezzetinde hayvanın ırkının şüpesiz belirleyici bir rolü var. Endüstriyel üretimde kullanılan Beyaz Ros ırkın en büyük özelliği çok yem yeme, az hareket etme, yemi ete çevirme, geceleri ışık altında uyumamalarıdır. Böylece 45 gün gibi çok kısa bir sürede kesim ağırlığına ulaşmaktadırlar. Tabi bu zaman zarfında besin ihtiyaçlarının karşılanabilmesi için doping, protein içerikli yem ve antibiyotiğe ihtiyaç duymaktadırlar. Bu hayvanların etleri yumuşak, kemiksiz et oranları yüksek fakat lezzet bakımından zayıftır. 

Bizim çiftliğimizde ise free range (serbest dolaşım)'a uygun Lohman Brown, Ataks, Susex, Rhode Island Red, Label Rouge ve köylülerden temin ettiğimiz yerel ırklar beslenmektedir. Bu hayvanların ortak genel özelliği yavaş gelişmeleri ve salma besiye uygun olmalarıdır. Kesim ağırlığına 80-120 gün süresinde erişen bu hayvanların etleri endüstriyel piliçlerin etlerine göre; daha sert, daha az sulu ancak daha lezzetlidir. 

Yemleri Farklı: Türkiye'deki modern tavukculuğun kurucusu Hanri Benazus "fakirin evinde tavuk pişiyorsa, ya fakir hastadır, ya tavuk" demiştir. Endüstriyel tavuklar (Beyaz Et Sanayicileri ve Damızlıkcıları Birliği Derneği; BESD-BİR'inde doğruladığı gibi) GDO'lu yemlerle besleniyor ama GDO'lu yemle beslenen hayvanların sağlığı da pekiyi görünmüyor, ABD'de yapılan bir çalışma, aynı endüstriyel ırkların 1957 yılı diyeti yerine, (olasılıkla GDO'lu) 2001 yılı diyetiyle beslenmeleri durumunda daha sağlıksız olduklarını gösteriyor (1). Çalışmayı yapan North Carolina Eyalet Üniversitesi Tarım Bölümü'nün baktığı temel kriter tavukların göğüs eti ağırlıkları. Mesele hayvanların sağlıklı olup olmadıklarına gelince  "bütçelerinin kısıtlı olması" nedeniyle araştırılamadığını satır aralarında açıklıyorlar. Dolayısıyla endüstri bunları 45-50 günün ötesine geçirmemek zorunda, çünkü 80 güne eriştiklerinde kendiliğinden ölmeye başlıyorlar. 

Sarıaydın Çiftliğinde ise tüm tavuklarımızın menüsü, yerel üreticilerden tedarik ettiğimiz tamamen yerli cins buğday, mısır, ayçekirdeği, yonca ve serbest dolaşım alanlarındaki kendi buldukları doğal besinlerden oluşur. Kendilerine ve size zararlı olabilecek hiç bir şey yemezler. 

Yetişme Şartları Farklı: Endüsrtiyel üretimde yerleşim sıklığı kesim çağında m2’ye 14-18 adet tavuk olarak tespit edilmiştir (2). Yetiştirici, bazı özel şartları yerine getirdiği taktirde bu limit rakamı 20-22’ye kadar yükseltilebilmektedir. Bu kadar yoğun hayvan nüfusu doğal olarak hastalıklara yol açmakta ve mücadele için antibiyotikler mecburiyet halini almaktadır. 

Bizim çiftliğimizde ise tavuk başına en az 3 m2 alan düşmektedir. Hayvanlarımız hem gece kaldıkları barınakta hemde gündüzleri yayıldıkları serbest dolaşım alanlarında tamamen özgür hareket edebilmektedirler. Bu sayede salgın hastalık riski en aza inmekte ve dolayısıyla kimyasallara gerek kalmamaktadır. 

(1) Havenstein GB, Ferket PR, Qureshi MA. Growth, livability, and feed conversion of 1957 versus 2001 Broilers when fed representative 1957 and 2001 Broiler diets. Poultry Science 2003; 82: 1500-1508.

(2) T.C. Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı Hayvancılık Genel Müdürlüğü Verileri